Ποια μάρμαρα του Παρθενώνα; Εδώ μαζεύουμε υπογραφές για να γυρίσει το Bacon Mushroom Melt.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια αλυσίδα εστιατορίων που
λεγόταν Wendy's. Ο κόσμος τα αγαπούσε πολύ και τα παιδιά ξυπνούσαν με
χαμόγελο κάθε φορά που ήξεραν ότι θα διαβούν την πόρτα τους.
Μέχρι που κάποιοι κακοί άνθρωποι αποφάσισαν να κλείσουν τα Wendy's στην Ελλάδα. Τα παιδιά δεν χαμογελούσαν πια. Συμβιβάστηκαν με τα υπόλοιπα burger που τους σέρβιραν. Έτρωγαν τις πατάτες τους χωρίς cheddar και bacon. Έπνιξαν τα δάκρυά τους σε φθηνές (ή και πολύ ακριβές) απομιμήσεις.
Αυτό που δεν έσβησε ποτέ από την παιδική ψυχή όμως είναι η λαχτάρα για ένα Double Bacon και ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Και ίσως να μην μας έλειπε τόσο πολύ αυτό το junk αν δεν
είχε χτιστεί όλη αυτή η αίγλη γύρω από το όνομά τους. Αυτό το τυραννικό
“γιατί;” που μοιράζονταν 50.000 άτομα τα οποία έγιναν γρήγορα 200.000.
Τα νούμερα είναι προφανώς τυχαία. Αλλά η ανάγκη να επιστρέψουν τα
Wendy's ακουγόταν με την ίδια βαρύτητα από έναν που τα υπεραγαπούσε και
από έναν που είχε τύχει να φάει μια φορά.
Το να επιστρέψουν τα Wendy's στην Ελλάδα είχε γίνει κοινή απαίτηση.
Τα Wendy's είχαν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα τρομερά
φανατικό κοινό. Ένα κοινό που δεν παζάρευε το burger που θα έφτανε στο
πιάτο του. Ένα κοινό που δεν καταδεχόταν ένα μπιφτέκι σε διαφορετικό
γεωμετρικό σχήμα από το τετράγωνο των Wendy's.
Και στο τραπέζι ερχόντουσαν πάντα τα ίδια. Δύο mushroom melt, δύο double bacon, μια σαλάτα Mexicana, κοακόλες και 1 μεγάλο ποτήρι Frosty για την παρτάρα μου. Καλές εποχές που τέλειωσαν και πάνε.
Και δεν ξέρω αν πράγματι θα είχε πλέον ουσία να επιστρέψουν τα Wendy's στην Ελλάδα ή να μείνουν αέναα ένα απωθημένο. Ίσως δεν είναι τα ίδια τα Wendy's που έχουν λείψει σε όλους αλλά η νοσταλγική και ανέμελη διάθεση της εποχής που τα συνόδευε.
Βασικά, μαλακίες λέω. Το παίρνω πίσω.
Ο κόσμος δεν ξεχνά τα Wendy's. Όπως δεν τα ξεχνά και ο
Θοδωρής Δημητρόπουλος, ο οποίος όταν έμαθε ότι θα γράψω ένα νοσταλγικό
θέμα, άλλαξε χρώμα, σχεδόν δάκρυσε και δήλωσε ότι πρέπει να μοιραστεί με
κάποιον το άτιμο παιχνίδι που του παίζει το NFL τα τελευταία χρόνια.
Μου συμβαίνει ένα πολύ δυσάρεστο πράγμα κάθε φορά που κάθομαι αργά τη νύχτα να δω αγώνες NFL. Σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα, σε ΚΑΘΕ όμως, παίζει διαφημιστικό σποτ των Wendy's. Και ντάξει, τα περισσότερα φαγητά που διαφημίζονται στα αμερικάνικα sports είναι κάτι απίστευτες υπερβολές που ξερνάς με το που τις βλέπεις, αλλά Wendy's; Τα σποτ των Wendy's με χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Διότι άλλο να βλέπεις αυτή τη ζουμερή μαγεία με τα λιωμένα τυριά και τα τραγανά μπέικον και τα αφράτα ψωμάκια, κι άλλο να ξέρεις πως είναι όντως έτσι. Δηλαδή τα είχες φάει, κάποτε, και δεν ξεχνάς, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και αυτοί οι άκαρδοι συνεχίζουν, σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα (κι είναι πολλά) να στο υπενθυμίζουν.
Ξέρω κάποιον που είχε πάει Νέα Υόρκη πρόσφατα και ανάμεσα στα ημερήσια πλάνα για το τι και πότε και πώς θα δει, είχε σημειώσει και το πού έχει Wendy's. Όχι εγώ, ένας φίλος μου. Αξιοθέατα, αγώνες, Wendy's. Αυτή ήταν η φάση. Αλλά αυτό είναι ακόμα χειρότερο, γιατί τώρα είναι ακόμα πιο ζωντανά στη μνήμη, δεν είναι ξερωγώ μια μακρινή, αόριστη ανάμνηση, είναι σε φάση ότι είναι υπαρκτές αυτές οι γεύσεις που άλλο φαστφουντάδικο απλά δε τις έχει που να κοπανιέται (και το λέω ως ορκισμένος BurgerKing-ικός), είναι υπαρκτές, απλά εσύ δε μπορείς να τις γευτείς. Μόνο να τις θυμάσαι και να τις κοιτάς.
Μίσος.
Ελπίζοντας κάποια στιγμή να εισακουστούν οι προσευχές μας. Και να βυθίσουμε τα δόντια μας στο original ζουμερό τετράγωνο μπιφτέκι τους.
Αχ Wendy... Αν διαβάζεις στείλε μου στο @christoschatzi
Μέχρι που κάποιοι κακοί άνθρωποι αποφάσισαν να κλείσουν τα Wendy's στην Ελλάδα. Τα παιδιά δεν χαμογελούσαν πια. Συμβιβάστηκαν με τα υπόλοιπα burger που τους σέρβιραν. Έτρωγαν τις πατάτες τους χωρίς cheddar και bacon. Έπνιξαν τα δάκρυά τους σε φθηνές (ή και πολύ ακριβές) απομιμήσεις.
Αυτό που δεν έσβησε ποτέ από την παιδική ψυχή όμως είναι η λαχτάρα για ένα Double Bacon και ένα σύνθημα που όλους μας ενώνει
Φέρτε πίσω τα Wendy's που αγαπήσαμε
Σαν τον Έλβις και την Μέριλυν, η εικόνα της μικρής Wendy
(κόρης του ιδρυτή των Wendy's, Dave Thomas) έφυγε νωρίς από κοντά μας.
Αναπάντεχα. Δεν θες ποτέ να πεθαίνει κάτι δεδομένο. Ένα εβδομαδιαίο
ραντεβού που έχεις βάλει στην ατζέντα και ξέρεις ότι θα το τηρείς για
πολλά χρόνια ακόμα.Το να επιστρέψουν τα Wendy's στην Ελλάδα είχε γίνει κοινή απαίτηση.
Ένα ραντεβού που δεν ήθελες να χάσεις
Για 3 ολόκληρες γενιές που συνωστίζονταν στα τραπέζια του, το Wendy's αποτελούσε σημείο αναφοράς. Ποιος Μπακάκος και ποιά Μεγάλη Βρετανία. Στις αρχές των 90's το ραντεβού δινόταν στα Wendy's. Και η δίψα για παρέα έσβηνε σε ένα μεγάλο ποτήρι με Frosty.
Ένα κοινό που μούγκριζε ηδονικά όταν ανακάλυπτε πόσο ταιριάζει το λιωμένο cheddar και το bacon πάνω από την πατάτα διάολε
Ένα μαγαζί, μερικά εκατομμύρια αναμνήσεις
Ο καθένας είχε το μενού του. Θυμάμαι ακόμα την καθιερωμένη Σαββατιάτικη βόλτα με τον πατέρα, την μητέρα και την αδερφή μου στη Γλυφάδα. Μια βόλτα που τελειώνε πάντα στα Wendy's παρόλο που τριγύρω στη Γλυφάδα υπήρχαν τα Lebel, τα Mac, τα Hambo και τα Taco Time.Και στο τραπέζι ερχόντουσαν πάντα τα ίδια. Δύο mushroom melt, δύο double bacon, μια σαλάτα Mexicana, κοακόλες και 1 μεγάλο ποτήρι Frosty για την παρτάρα μου. Καλές εποχές που τέλειωσαν και πάνε.
Και δεν ξέρω αν πράγματι θα είχε πλέον ουσία να επιστρέψουν τα Wendy's στην Ελλάδα ή να μείνουν αέναα ένα απωθημένο. Ίσως δεν είναι τα ίδια τα Wendy's που έχουν λείψει σε όλους αλλά η νοσταλγική και ανέμελη διάθεση της εποχής που τα συνόδευε.
Βασικά, μαλακίες λέω. Το παίρνω πίσω.
Να γυρίσουν τα Wendy's κι ας μην έρθουν τα Burger King ποτέ
140 χαρακτήρες είναι λίγοι για τα Wendy's
Ήθελα να μοιραστώ αυτό το θέμα για τα Wendy's και με άλλους. Φίλους και συναδέλφους που ξέρω ότι στο άκουσμα του ονόματος Wendy's βγάζουν ένα αργόσυρτο αααααααχχχχχχ. Και αυτό έκανα παρακάτω. Τους ζήτησα να γράψουν ένα tweet με hashtag #oneman_wendys. Και να εκφράσουν όλη τους την αγάπη για τα Wendy's σε 140 χαρακτήρες.Πείτε κάποιος στον @IliasKyriazis να φέρει Wendy's μαζί του επιστρέφοντας από τη Νέα Υόρκη, ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΑΛΛΟ #oneman_wendys
Ποτέ δεν ξεχνάς το πρώτο σου Bacon Mushroom Melt. Ή το χιλιοστό σου. Και ακόμη δεν έχω καταλάβει γιατί χώρισαν οι δρόμοι μας. #oneman_wendys
Κάθε φορά που ο Γ φτιάχνει τοστ & το τυλίγει με αλουμινόχαρτο κρύβεται 1 λαχτάρα ότι μέσα θα είναι ένα χάμπουργκερ των Wendys #oneman_wendys
Ξεκινήστε την ανάπτυξη φέρνοντας πίσω τα Wendy's. #oneman_wendys
Πατάτες με τυρί και μπέικον και bacon mushroom melt. Δεν περιγράφω άλλο. # #oneman_wendys
Ξανανοίγεις τα Wendy's στο Σύνταγμα και καταργείς το "20 χρόνια δίαιτα" > oneman.gr/keimena/diabas… σε δυο λεπτά #oneman_wendys
stadiou kuriakh vradu meta apo apogeumatinh provolh-mpampas agorazei twister potatoes #oneman_wendys
Γλυφάδα. Κοπάνες μόνο για χάρη τους. Σύνταγμα. Μετά από ξενύχτι. Το καλύτερο πλαστικό μπιφτέκι τότε. Οι νοστιμότερες πατάτες. #oneman_wendys
Εκεινες οι πατατες με το λυωμενο τυρι και το bacon, yum yum #oneman_wendys
Σχολείο. Εκδρομές στην Αθήνα. Aναχώρηση για Καλαμάτα στα Wendys. Πακέτο για το δρόμο. #AnamniseisLewforeiou #FeelingRetro #oneman_wendys
Άτιμα τα διαλείμματα του NFL. Πολύ άτιμα
(Από τον Θοδωρή Δημητρόπουλο)Μου συμβαίνει ένα πολύ δυσάρεστο πράγμα κάθε φορά που κάθομαι αργά τη νύχτα να δω αγώνες NFL. Σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα, σε ΚΑΘΕ όμως, παίζει διαφημιστικό σποτ των Wendy's. Και ντάξει, τα περισσότερα φαγητά που διαφημίζονται στα αμερικάνικα sports είναι κάτι απίστευτες υπερβολές που ξερνάς με το που τις βλέπεις, αλλά Wendy's; Τα σποτ των Wendy's με χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Διότι άλλο να βλέπεις αυτή τη ζουμερή μαγεία με τα λιωμένα τυριά και τα τραγανά μπέικον και τα αφράτα ψωμάκια, κι άλλο να ξέρεις πως είναι όντως έτσι. Δηλαδή τα είχες φάει, κάποτε, και δεν ξεχνάς, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Και αυτοί οι άκαρδοι συνεχίζουν, σε κάθε διαφημιστικό διάλειμμα (κι είναι πολλά) να στο υπενθυμίζουν.
Ξέρω κάποιον που είχε πάει Νέα Υόρκη πρόσφατα και ανάμεσα στα ημερήσια πλάνα για το τι και πότε και πώς θα δει, είχε σημειώσει και το πού έχει Wendy's. Όχι εγώ, ένας φίλος μου. Αξιοθέατα, αγώνες, Wendy's. Αυτή ήταν η φάση. Αλλά αυτό είναι ακόμα χειρότερο, γιατί τώρα είναι ακόμα πιο ζωντανά στη μνήμη, δεν είναι ξερωγώ μια μακρινή, αόριστη ανάμνηση, είναι σε φάση ότι είναι υπαρκτές αυτές οι γεύσεις που άλλο φαστφουντάδικο απλά δε τις έχει που να κοπανιέται (και το λέω ως ορκισμένος BurgerKing-ικός), είναι υπαρκτές, απλά εσύ δε μπορείς να τις γευτείς. Μόνο να τις θυμάσαι και να τις κοιτάς.
Μίσος.
Τι θα έδινες για να γυρίσουν τα Wendy's στην Ελλάδα;
Μέσα από το παρακάτω tweet button μπορείς να δηλώσεις κι εσύ την αγανάκτησή σου για το γεγονός ότι τα Wendy's δεν λένε να επιστρέψουν στη χώρα που τα αγάπησε τόσο πολύ. Να μας πεις τι θα έδινες για να γυρίσουν πίσω...Ελπίζοντας κάποια στιγμή να εισακουστούν οι προσευχές μας. Και να βυθίσουμε τα δόντια μας στο original ζουμερό τετράγωνο μπιφτέκι τους.
Αχ Wendy... Αν διαβάζεις στείλε μου στο @christoschatzi
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου